Իմ վերջին աշունը
Մի աշնանային օր էր, դրսում տերևաթափ, ցուրտ, մարդիկ շտապում էին աշխատանքի,
ոմանցից շատերը դպրոց, իսկ ոմանք ուղղակի քայլում էին : Ես սիրում էի աշունը , մտածելով, որ այն ամբողջովին համապատասխանում է իմ տրամադրության և ներքին դաստիարակության հետ :
Սենյակում նստած, մի գավաթ թեյը ձեռքիս, նայում էի աշնան, տխուր և անձրևային գեղեցկությանը , երբ նկատեցի , որ մի փոքրիկ շուն դրսում պարկած է տերևների վրա,
չգիտեմ ինչու ինձ թվում էր, որ նա էլ ինձ նման տխուր է , և ես չհասկացա անգամ ինչպես արագ հագնվեցի և շտապեցի շան մոտ , որպեսզի պարզեմ նրա տխրության պատճառը:
Միգուցե նա քաղցած էր , կամ տուն չուներ .....
Ես մոտեցա փոքրիկ շանը , անտեսելով իմ վախը նրա նկատմամբ , շոյեցի նրա մեջքը , միանգամից եկավ ինձ մոտ խաղալու: Մենք շատ ուրախ էինք երկուսով , այդ շունը շատ էր ինձ դուր գալիս, ուստի չէի կարող նրան թողնել անօգնական վիճակում :
Նրան ինձ հետ տարա մեր տուն : Միասին խաղում էինք , ճաշում և կարծես իմ տխրությունը անհետանում էր, երբ այդ շունը ինձ հետ էր:
Անգամ չկար իմ կյանքում որևիցե մեկը, ով կարող էր սիրել ինձ այնպես՝ ինչպես այդ կենդանին , չէ որ նա ունակ չէ անել այն ամենը , ինչը կարող է անել գիտակից մարդը :
Ներելու, սիրելու,պաշտպանելու, հավատալու և մենակ չթողնելու հնարավորությունները:
Բոլորը թողել էին ինձ մենակ և անօգնական :
Ասում են շունը մարդու ամենահավատարիմ ընկերն է , իմ դեպքում այս շունը ոչ միայն հավատարիմ
այլ նաև մարդկանցից խելացի և մարդասեր էր :
Սիրում էր ամենիքին , բայց ամենքից ամենահարազատը ես էի նրակ կյանքում, նույնը նաև իմ կյանքում:
Այս ամենը երբ ավարտվեց , ավարտվեց նաև իմ կյանքը: Ես արդեն շատ էի մեծացել ՝ հիվանդ էի , զգում էի ,որ իմ կյանքի վերջին աշունն է, իմ շունը նույնպես զգում էր , նա շատ տխուր էր: Ես փակեցի աչքերս ձևացնելով թե ամեն ինչ վերջացել է , բորձեցի կենդանական բնազդն իմ հանդեպ: Երբ փակեցի աչքերս չկաորղացա այլևս բացել , քանի որ դա Աստծո կամքն էր: Եսիմ փոքրիկ սխալի պատճառով չկարողացա անգամ հրաժեշտ տալ իմ շանը ,իմ կյանքի միակ իմաստալից էակին և վստահ էի, որ իմ շունը կների : Ես այլևս չեմ ապրում և չեմ ապրի այս դատարկ աշխարհում , որտեղ տիրում է անհավասարություն , մարդկային իրավունքների հանդեպ և չարության :
- Շնորհակալ եմ Տեր , շնորհակալ եմ ինձ տրված կյանքի համար:
Նոր եմ հասկանում,որ իմ կյանքը ամբողջովին մռայլաշուն է եղել...
Ես հիմա չկամ, սակայն վստահ եմ , որ իմ շունը շիրմաքրիս կողքն սառել է մարդկային անտարբերությունից և ինչու չէ նաև ցրտի պատճառով ....
ոմանցից շատերը դպրոց, իսկ ոմանք ուղղակի քայլում էին : Ես սիրում էի աշունը , մտածելով, որ այն ամբողջովին համապատասխանում է իմ տրամադրության և ներքին դաստիարակության հետ :
Սենյակում նստած, մի գավաթ թեյը ձեռքիս, նայում էի աշնան, տխուր և անձրևային գեղեցկությանը , երբ նկատեցի , որ մի փոքրիկ շուն դրսում պարկած է տերևների վրա,
չգիտեմ ինչու ինձ թվում էր, որ նա էլ ինձ նման տխուր է , և ես չհասկացա անգամ ինչպես արագ հագնվեցի և շտապեցի շան մոտ , որպեսզի պարզեմ նրա տխրության պատճառը:
Միգուցե նա քաղցած էր , կամ տուն չուներ .....
Ես մոտեցա փոքրիկ շանը , անտեսելով իմ վախը նրա նկատմամբ , շոյեցի նրա մեջքը , միանգամից եկավ ինձ մոտ խաղալու: Մենք շատ ուրախ էինք երկուսով , այդ շունը շատ էր ինձ դուր գալիս, ուստի չէի կարող նրան թողնել անօգնական վիճակում :
Նրան ինձ հետ տարա մեր տուն : Միասին խաղում էինք , ճաշում և կարծես իմ տխրությունը անհետանում էր, երբ այդ շունը ինձ հետ էր:
Անգամ չկար իմ կյանքում որևիցե մեկը, ով կարող էր սիրել ինձ այնպես՝ ինչպես այդ կենդանին , չէ որ նա ունակ չէ անել այն ամենը , ինչը կարող է անել գիտակից մարդը :
Ներելու, սիրելու,պաշտպանելու, հավատալու և մենակ չթողնելու հնարավորությունները:
Բոլորը թողել էին ինձ մենակ և անօգնական :
Ասում են շունը մարդու ամենահավատարիմ ընկերն է , իմ դեպքում այս շունը ոչ միայն հավատարիմ
Սիրում էր ամենիքին , բայց ամենքից ամենահարազատը ես էի նրակ կյանքում, նույնը նաև իմ կյանքում:
Այս ամենը երբ ավարտվեց , ավարտվեց նաև իմ կյանքը: Ես արդեն շատ էի մեծացել ՝ հիվանդ էի , զգում էի ,որ իմ կյանքի վերջին աշունն է, իմ շունը նույնպես զգում էր , նա շատ տխուր էր: Ես փակեցի աչքերս ձևացնելով թե ամեն ինչ վերջացել է , բորձեցի կենդանական բնազդն իմ հանդեպ: Երբ փակեցի աչքերս չկաորղացա այլևս բացել , քանի որ դա Աստծո կամքն էր: Եսիմ փոքրիկ սխալի պատճառով չկարողացա անգամ հրաժեշտ տալ իմ շանը ,իմ կյանքի միակ իմաստալից էակին և վստահ էի, որ իմ շունը կների : Ես այլևս չեմ ապրում և չեմ ապրի այս դատարկ աշխարհում , որտեղ տիրում է անհավասարություն , մարդկային իրավունքների հանդեպ և չարության :
- Շնորհակալ եմ Տեր , շնորհակալ եմ ինձ տրված կյանքի համար:
Նոր եմ հասկանում,որ իմ կյանքը ամբողջովին մռայլաշուն է եղել...
Ես հիմա չկամ, սակայն վստահ եմ , որ իմ շունը շիրմաքրիս կողքն սառել է մարդկային անտարբերությունից և ինչու չէ նաև ցրտի պատճառով ....
Комментарии
Отправить комментарий